Altın Oran, matematik ve fizik evreninde çok eski zamanlardan beri var olmuştur. Ancak, insanların bu oranı tam olarak ne zaman keşfedip kullanmaya başladıkları belirsizdir. Leonardo da Vinci'nin günlüklerinde, insan ve doğayı birbiriyle iç içe kaynaştırma çalışması, Altın Oran için bir dönüm noktası kabul edilir. Vitruvius Adamı çalışmasında, insan bedenindeki oranları gösterirken (1492) Altın Oran kuralını kullanmıştır.

Euclid (M.Ö. 365–M.Ö. 300), "Elementler" adlı eserinde, bir doğruyu 1.6180339 noktasında ayırmaktan bahsetmiş ve bunu "aşırı ve önemli oran" olarak adlandırmıştır. Mısırlılar, Keops Piramidi'nin tasarımında pi ve phi oranını kullanmışlardır. Yunanlılar, Parthenon'un yapımında Altın Oran'a uyarlamalar yapmışlardır. Yunanlı heykeltıraş Phidias da eserlerinde Altın Oran’ı kullanmıştır.

İtalyan matematikçi Leonardo Fibonacci, şu anda kendi adıyla anılan sayısal seriyi bulmuştur. 1509'da Luca Pacioli'nin yayımladığı "İlahi Oran" adlı çalışma için Leonardo da Vinci de resimler yapmıştır. Bu kitabın içeriğinde, Leonardo da Vinci'nin yaptığı Beş Platonik Cisim (Five Platonic Solids) adı verilen resimler bulunmaktadır. Bu resimler; birer adetten oluşan küp, tetrahedron, dodekahedron, oktahedron ve ikosahedronun resimleridir. Latince'de Altın Oran’ın karşılığını ilk kullanan kişi büyük bir olasılıkla Leonardo da Vinci'dir. Rönesans sanatçıları da tablo ve heykellerinde düzen ve güzelliği elde etmek için sıkça Altın Oran’ı kullanmışlardır. Leonardo da Vinci, "Son Yemek" adlı tabloda Hz. İsa ve havarilerin oturduğu masanın boyutlarından, arkadaki duvar ve pencerelere kadar her bölümünde Altın Oran’ı uygulamıştır.

Johannes Kepler (1571-1630), Güneş’in etrafında dönen gezegenlerin yörüngelerinin eliptik yapısını keşfederek, Altın Oran tanımını yapmıştır. Altın Oran’ı belirtmek için, bu oranı resmen kullandığı bilinen ilk kişi olan Parthenon’un mimarı Phidias’a ithafen, 1900'lü yıllarda Amerikalı matematikçi Mark Barr Yunan alfabesindeki Phi (Φ) harfini kullanmıştır.

Altın Oran, matematik ve fiziksel ortamda eskiden beri var olan, sanat eserlerinde ve binaların bölümleri içinde uyum açısından en iyi boyutları verdiği düşünülen geometrik ve sayısal bir bağıntıdır. Altın Oranın en küçük sayısal değeri 1.61803'tür ve Fi (Φ) sembolü ile ifade edilir.

Eski Mısırlılar ve Yunanlılar tarafından keşfedilmiş ve daha çok mimarlık ile sanat eserlerinde kullanılmıştır.

Altın Oran, insanlık, sanat ve bilim tarihi için inanılmaz bir öneme sahiptir. Evreni ve yaşamı anlamak konusunda Phi, yeni ufuklar açmaya devam etmektedir. 1970'li yıllara kadar imkansız olduğu kabul edilen, yüzeylerin beşli simetri ile katlanması Altın Oran ile Roger Penrose tarafından bulunmuştur. 2014 yılında yayımlanan "İstatistikte Altın Oran" adlı kitabında, asimetrik dağılımı düzenlemek için Altın Oran tabanını kullanarak yeni bir ortalama ve sapma hesaplama stili tanımlanmıştır.